پس از بازنشستگی، می توانم منتقد غذا شوم. البته شکمو نیستم. ولی از بو و طعم می توانم نوع غذا و مواد تشکیل دهنده آن را تشخیص دهم. (خوب، الان رسمن از خودم تعریف کردم. خخخخخخخخخ).
گاهی دوست دارم جلوی آینه یا حتی در ذهنم قربان صدقه خودم بروم.
آدم ها دوست دارند مدام در ذهنشان حرف بزنند.
البته حرف می زنند در ذهنشان، چه دوست داشته باشند چه نه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط

گزارش روزانه نویسی

کاستارد